Dr. Visser en dr. van de Molengraft waren het eens: er zijn aanwijzingen die kunnen duiden op een natuurlijke dood: een acuut hartfalen. Het zijn de enige aanwijzingen voor een doodsoorzaak: een natuurlijke dood, terwijl er voor een onnatuurlijke dood geen enkele aanwijzing op of aan het lichaam werd gevonden.
Je zou zeggen dat dit ook voor de rechters van Het hof niet mis was te verstaan.
Helaas: niet voor de rechters van Het hof in Arnhem. De rechters schoven de verklaring van dr. van de Molengraft aan de kant met het argument dat hij maar klinisch patholoog-anatoom was, terwijl dr. Visser jarenlang forensisch-patholoog-anatoom was.
Dat laatste zal ongetwijfeld waar zijn, maar aangezien dr. Visser het met dr. van de Molengraft eens was maakt het helemaal niet uit of de één klinisch- en de ander forensisch patholoog-anatoom is. Onbegrijpelijk, die argumentatie van de rechters. En zo werd een ontlastende verklaring over een natuurlijke doodsoorzaak van tafel geveegd. Zo bleef Pim Overzier een vermoorde man en bleef Henk Haalboom de dader en kreeg 20 jaar. Ongelooflijk.